"Otwarta adopcja" - Coś jak życie w trójkącie?

W jednej z dyskusji na Salonie24 pod notką "Dzieci vs rodzice" zapytano mnie co sądzę na temat tzw. "otwartej adopcji". Muszę się tu jednak przyznać, że początkowo miałem pewne problemy z tym czy właściwie rozumiem o co chodzi z tą "otwartą adopcją". Na szczęście jest internet i portal parentingowy ChcemyByćRodzicami, tu znalazłem tekst, który w całkiem przejrzysty sposób naświetlił problematykę "otwartej adopcji".

Zatem cóż to jest ta "otwarta adopcja"?

"Otwarta adopcja to taka, w której rodziny biologiczna i adopcyjna mają ze sobą kontakt. Bywa, że ciągły."

Tyle zacytuję z portalu chcemybycrodzicami.pl.  Jak ktoś chce przeczytać cały artykuł to link jest: TUTAJ.

---

Niestety nie przypominam sobie aby o takiej formie rodziny adopcyjnej, ktoś w ogóle wspominał podczas kursu i szkoleń dla kandydatów na rodziców adopcyjnych, w których miałem okazję uczestniczyć. Podobno na zachodzie nie jest to jakaś specjalna nowość, ale może nasze polskie Ośrodki Adopcyjne nie chcą straszyć kandydatów informacjami, że takie coś jest w ogóle gdzieś w świecie możliwe.

Wiem, że są rodziny zastępcze (RZ), które funkcjonują tak, że rodzina pochodzenia może kontaktować się z dzieckiem znajdującym się pod opieką tej RZ. Ale to zupełnie inna bajka i właściwie nie ma tu imo co porównywać.

Ale spróbowałem sobie wyobrazić jak mogłaby wyglądać taka "otwarta" rodzina adopcyjna.
A im bardzie próbowałem, tym bardziej uświadamiałem sobie, że jest to coś zupełnie nie do przyjęcia dla mnie. Nie, nie byłbym w stanie przyjąć takiego stanu rzeczy. Nie wyobrażam sobie, że o sprawach wychowawczych lub problemach dziecka mógłbym rozmawiać tak spokojnie przy kawce z "Tą, która miała być jedyną" lub "Tym, który wcześniej bił dziecko bezlitośnie".

Może gdyby chodziło o matkę, która sama zrzekła się praw do swojego dziecka i oddała je do adopcji. Może wtedy wzorem Karoliny (Nasze Bąbelkowo) zdecydowałbym się na napisanie do niej listu. Listu, w którym podziękowałbym jej za to, że starała się oszczędzić dziecku cierpień, że dała mu szansę na szybkie znalezienie nowej rodziny, że ciężar decyzji  i odpowiedzialności wzięła na siebie. Ale chyba byłby to tylko taki jeden, jedyny list, bez adresu zwrotnego.

Nie wiem... Może ktoś inny ma do takich pomysłów bardziej przychylne podejście. Dla mnie jest to całkowicie nie do zaakceptowania.

Natomiast całkowicie uznaję prawo dziecka do wiedzy o swoim pochodzeniu. Popieram jawność i szczerość w rozmowach o adopcji w relacji rodzica z dzieckiem. Nie ma zamiaru nic zatajać i chciałbym kiedyś umieć odpowiedzieć na pytania jakie będą zadawać mi córki. Także o tym skąd pochodzą i dlaczego tak wyglądało ich dzieciństwo. Ale nie ma we mnie zgody na życie w "adopcyjnym trójkącie".

***
Mam znajome, których małżeństwa się z różnych powodów rozpadły. Mąż odszedł do innej, a dziecko zostało przy matce. Co jakiś czas taki były mąż pojawia się jako "niedzielny tata". Ma prawo, taką możliwość dostał od sądu.
Niestety wszystkie te znajome narzekają, że po takiej wizycie dziecko jest kompletnie "rozwalone". Takie regularne rozdrapywanie ran.

Nie wiem czy to porównanie jest adekwatne. Ale u mnie takie skojarzenie się pojawiło.

***
W sumie to nie wiem co może być dobrego w "adopcji otwartej". U mnie pojawiły się tylko złe skojarzenia.

No bo jeśli może być "otwarta adopcja" to może też "otwarte małżeństwa", choć może bardziej właściwe byłoby określenie "otwarte związki partnerskie". I co jakiś czas wizyta byłej/byłego tak dla zachowania lub odświeżenia wspomnień.


***

Filmy polecane przez @Babcia

***
Warto też przeczytać:
Adopcja zrywa biologiczne więzi
Fragment:
"Ochrona rodzin adopcyjnych jest szczególnie ważna. Również w Polsce matka biologiczna traci kontakt z oddanymi do adopcji dziećmi, w celu wzmacniania ich więzi z nowymi rodzicami."